Selam Orta Asya, Ben Geldim! - Mehmet Ali Kanbur

Yolculuğu planlarken Orta Asya’ya hep pedal atarak ulaşmanın hayalini kurmuştum. Fakat şartlar zaman içinde değişti ve ben metal bir kuşun içinde Gürcistan’dan yola çıktıp Orta Asya’ya teker bastım. Bisiklet üstünde keşfedeceğim ilk noktam ise Kazakistan’ın büyük şehirlerinden Almatı oldu.

Bisikleti uçağa atıp ülkeler değiştirmek çok farklı bir deneyimmiş. Bu deneyimi en net şekilde “Uçakta Bisiklet Taşıma” isimli yazımda toparladım. Yazı biraz teknik detayları da içinde barındırıyor, aynı zamanda çok güzel de bir rehber oldu. Aklınızda böyle bir düşünce varsa, o yazıya bir göz atabilirsiniz. Ama önce size Tiflis’ten başlayan yolculuğumu ve başımdan geçenleri anlatmak istiyorum.

Uçak Yolculuğuna Doğru

Tiflis’te yaklaşık 1,5 gün süren bir çanta hazırlama sürecim oldu. Bisikleti koliledim, uyku tulumu, çadır gibi şeyleri kolinin içine tepiştirdim. Yanımdaki Çanta sayısını olabildiğince azaltmaya çalıştım ama zaten ağır yolculuk yapıyordum, pek de bir malzeme attığım söylenemez.

Uçak biletini Kazakistan’ın ulusal hava yolu şirketi Air Astana’dan satın aldım. Ne kadardı inanın tam bilmiyorum çünkü Orta Asya’ya uçak yolculuğumun sponsorluğunu ablam yaptı. 😇 Puan borçlanarak uçak biletini aldık. Biletin 8 kg kabin bagajı ve 25 kg normal bagaj olacak şekilde hakları vardı. Ben ek olarak 20 kg daha bagaj hakkı satın aldım. Onda da uçuştan en az 3 gün önce satın aldığım için iskonto yaptılar. 35 Euro ödedim. Bisiklet kutusu da “özel spor ekipmanı” kategorisine girdiği için ona da bagaj rezervasyonu yaptırmam ve ek bir bagaj parası ödemem gerekiyordu. Rezervasyonu daha önce sorduğumda uçuş günü hava limanında yaptıracağımı söylediler ve ben de o işi hava limanına bıraktım.

Tiflis’te kaldığım Airbnb evinde tanıştığım Güney Koreli turcu Yen beni uğurladı. Onun da 2 gün sonra uçuşu var; uzun yolculuğundan evine dönüyor. Türkiye’deki XL taksiler gibi bir tane minibüs taksi çağırdım ve hava limanına doğru yola çıktım. Saat 21.45’teki uçuşum için hava limanına 18.00 gibi ulaştım. Lakin öyle bir sıra vardı ki, kocaman bir bagaj aracıyla sıraya girmeyeyim, az sakinlesin diye beklemeye başladım.

Tiflis Havalimanında Panik

Sıranın bitmesi için beklemek büyük hataymış. 😅 Daha öncesinde bisiklet için bagaj ödemesi yapacağımı biliyordum. Uçuşa 1 saat kala sıraya girdim ve kontuara ulaştım. Dedim bisikletim var, ekstra bagajım var. Özel ekipmanı buradan rezerve ediyormuşuz… Orada işlemler biraz uzun sürdü. Bana bir kağıt verdiler ve acente bankosuna gönderdiler. Tabii kaldı 40 dakika… Acentenin ofisi hava limanının diğer ucunda. Tiflis hava limanında depar atan bir adam var ki, sanırsınız 100 metre olimpiyatlarına hazırlanıyor. Kim o, ben. 😂 Bisiklet kutusu için ekstra 50 Euro’yu ödedim, geri konturara depar attım. Bisiklet kolim uçağa doğru gitmişti bile. Dekontu verip doğru bilet kontrole koştum. Bagajlarım uçağa gitti ama bakalım ben gidebilecek miydim.

Tiflis Havalimanında giden yolculular üst kattan biniyor. Üste çıktım, bu sefer de pasaport sırası bizim Sabiha Gökçen iç hat yolcu kontrol sırası gibi. Benimse uçağın kalkmasına 30 dk sürem var. 😰 Herkese genel bir hitapta bulundum. Sory, sory, 30 dk. kaldı diye bütün herkesi atladım ve kan ter içinde pasaport kontrole geldim. Kontrolden geçtim geçmesine ama şimdi de kapıyı bulamıyorum. Panikten sağa sola koşuyorum, bu sefer beni görenler kafası kesilmiş tavuk 100 metre olimpiyatlarına hazırlanıyorum sanırdı. 🤪 Neyse bir şekilde kapıyı da buldum ve kendimi uçağa attım. Ben uçağa bindim ve peşime kapıyı kapattılar. 😊 Yerime oturdum, şansıma bagaj kapısının üstündeydim. Eş zamanlı olarak bisikletimin de son bagaj olarak uçağa geldiğini gördüm. İkimiz de sağ salim uçağa binmiştik.

Orta Asya ile İlk Temas

3,5 saatlik bir yolculuğun ardından, 21.45’te kalkan uçak, Almatı yerel saati ile 03.15’te hava limanına indi. Gürcistan ile 2, Türkiye ile aramda 3 saatlik bir zaman farkı oldu. Uçağa binerken aşarı stres yaşamıştım malum. Şimdi aklımda tek bir soru var: Bakalım yol arkadaşımı ve çantalarımı başlarına bir şey gelmeden teslim alabilecek miyim?

10 yıldan uzun süredir hayalim olan Orta Asya’ya gelmenin heyecanıyla uçaktan nasıl indim hiç hatırlamıyorum. Pasaport kontrolünden nasıl geçtim, onu hiç mi hiç hatırlamıyorum. Koşturarak bagaj alma noktasına gittim. Bisiklet kolim çoktan gelmiş, çantalar da yeni yeni banda düşmeye başlamıştı. Önce bisiklet kolisine sahip çıktım, peşine çantalarımı teker teker aldım. Sonrasında da gidip bir tane araba alıp çıkışa yöneldim. Giden yolcu salonuna gidip sakin bir köşeye ilerledim ve bisikleti kurmaya başladım.

Hava karanlıktı ve ben Orta Asya ile ilk tanışmamı bisiklet üstünde yapmak istiyordum. O yüzden bisikletimi hava limanında kurmayı kafaya koymuştum. Ağırdan almaya başladım. Asıl amacım havanın aydınlanmasını beklemekti zaten. Hava limanının wifi’sine bağlanıp hostele gidiş rotama baktım. Hava durumuna baktım, evdekilere mesaj attım, hatıra fotoğrafı çektim derken zamanı geçirdim.

Bisikletle Bir Hayalin İçinde

Size bu duyguyu nasıl anlatabilirim bilemiyorum. İlk kez lapa olmayan, tane tane dökülen pilav yapmak gibi bir his ama ondan çok daha iyi hissettiren bir duygu. Ya da şöyle anlatayım, zorlu bir matematik sınavında, sınıftaki en yüksek puanı almak gibi ama o puan böyle 100 üzerinden 90’lar bandında bir puan…

Sabahın ilk saatleri, geceden kalma serinlik hala kendini hissettiriyor… Çoğu insan çocukken yaz tatilinde babasıyla birlikte bir sebepten sabah erkenden evden çıkıp yollara düşmüştür. İşte öyle bir sabah. Uyku mahmurluğu, serinlik, havadaki o yumuşak aydınlık… Hava limanı çıkış kaosunda, yakınlarını karşılayan insanların araç trafiğinin içinde bisikletiniz ve siz; yoldasınız. İnsanların kendi dillerinde hoşgeldin seslenişleri ve meraklı bakışları arasında bisiklete biniyorsunuz. O kalabalığı arkanızda bırakıp yeni geldiğiniz ülkede gerçek anlamda yolunuzu bulmaya çalışıyorsunuz. Navigasyonun gösterdiği dönüşleri kaçırıp sonraki dönüşten rotaya girme gayretindesiniz. Rota sizi bazı arka sokaklara yönlendiriyor; telefondaki haritadan kafanızı kaldırıyorsunuz ve işte karşınızda karşılama komitesi gibi omuz omuza uzanan karlı dağ sıraları… İçlerinden biri 5000 metrelik yüksekliğiyle Talgar Zirvesi…